nie
możesz niczym bardziej przysłużyć się swym przyjaciołom, jak tym, że nie
popsujesz im ich radości, owszem, powiększysz ją, biorąc w niej udział
—
jw goethe
SCENA PIERWSZA
mroźna noc w Zakopanem, gęste opady
śniegu, śliskie drogi, mimo to pewien klub na Krupówkach jest wypełniony po
brzegi, a w powietrzu czuć zapach rozpusty i pijaństwa
odsłona pierwsza
(Wellinga,
Freund, Freitag, Wank)
siedzą w loży,
przed nimi na stoliku stoją kufle z piwem, Wellinga zapatrzony jest w swój
telefon, reszta obczaja laski w klubie
WANK
z podziwem
co powiecie, panowie, o blondynie przy barze
bo ja o jej ustach marzę
i nogach przykrytych sukienką kusą
gott, jak tu walczyć z pokusą
by do niej zagadać
i jej ciało nieco zbadać
sugestywnie porusza brwiami
FREITAG
kiwając głową
muszę przyznać, że sunia z niej dorodna
podrywania na pewno godna
więc idź do niej, ogierze
niech płomień pożądania was stąd zabierze
znajdźcie piętro lub męską toaletę
ciemny zaułek lub inną planetę
dajcie się ponieść żarliwości
ale może bez potomności
FREUND
śmiejąc się
boże, Freitag, tobie serio brak kobiety
jakieś ostrej rakiety
bo głupoty większe niż zwykle wygadujesz
jakimiś obleśnymi scenami nas obdarowujesz
wzdycha
może sam się weź za podrywanie
a nie za naszego życia zatruwanie
ino w głowach naszych umiesz mącić
słowem tylko psocić
masz siebie za wielkiego kobiet znawcę
Welliego życia miłosnego zbawcę
jednakże jakoś nie widać wokół ciebie dziewcząt
tłumów
które próbują skruszyć twojego serca grubych murów
FREITAG
nadąsany
jestem casanovą dyskretnym
i nie karzę laskom jędrnym
chwalić się naszymi ekscesami
naszymi łóżkowymi sprawami
nie chcę was w kompleksy wprawić
tym, jak loszkami umiem się bawić
WANK
śmiejąc się
jasne, bujać to my, ale nie nas
na pewno nie masz lasek z wyższych klas
o ile w ogóle jakieś masz
rety, co ty ćpasz
spójrz w lustro to może zrozumiesz
dlaczego niepotrzebnie siebie adorujesz
i dlaczego nie wierzymy w twoje wzięcie,
które niby przechodzi ludzkie pojęcie
FREITAG
z oburzeniem
przecież jestem śliczny jak poranek
prawie jak Apollo idealny kochanek
co masz zaś do mej twarzy
szlachetnej jak lica mocarzy
która urokiem przyciąga niewiasty
wszakże jestem przebombiasty!
możecie mi nie wierzyć
swoją miarą mnie mierzyć
ale kochanic mam spory tłum
które chętnie piją ze mną rum
a potem, cóż, dżentelmeni nie mówią o pewnych
sprawach
acz żadna kobitka nie wspomina mi o swych uwagach
wręcz przeciwnie — są mną zachwycone
i, hehe, trochę przypocone
FREUND
Wellingo, może teraz ty rzucisz jakąś ripostą
i wyprowadzisz tego zbereźnika na prostą
WELLINGA
nie chętnie odrywa wzrok od telefonu
jego dusza na zbawienie jest odporna
a głowa na wiedzę nieco toporna
przypadek beznadziejny, co można orzec innego
nie ma bardziej niż od Ricza grzechem
sponiewieranego
teraz wybaczcie, ale wrócę do swej konwersacji
bo nie bawi mnie uczestniczenie w tej libacji
wolę z damą mego serca korespondować
słowem mym pisanym skrzętnie ją oczarować
spuszcza oczy na telefon, po czym,
przeczytawszy wiadomość od Tinki, rumieni się
WANK
tutaj mogą dziać się różne dziwne rzeczy
niech Freund nad wódą beczy
niech Ricz straci dziewictwo
niech Szusta przejdzie na hutnictwo
niech Fannemel urośnie
a Vilberg niech wygląda znośnie
nawet niech Fettner monogamię rozważy
nasz Wellinga nawet niczego nie zauważy
wszakże tak pochłania go do Tinki uczucie
że już całkiem zgubił rzeczywistości poczucie
FREITAG
więc zaraz wskoczę na ten stół
i zawyję jak muł
wykonam kilka ruchów bioder ponętnych
i rzucę parę spojrzeń od alkoholu mętnych
jeśli kazania o czystości nie dostanę
i o tym, że z martwych już nie powstanę
to całkiem już uwierzę
że to wellingowskie zwierzę
przejmuje się ino tylko swą dziewczyną
przyznaję, piękną Karyną
i naszym towarzystwem gardzi
i już nam nie radzi
jak być sługą bożym uniżonym
a nie człekiem przez rozwiązłość poniżonym
wskakuje na stół i tańczy, i jodłuje,
i stepuje, i nawet recytuje Szekspira, mimo to nie przyciąga uwagi Wellingi
w końcu wzdycha, siada z powrotem na
sofie i mówi ze smutkiem
panowie, straciliśmy go już bezpowrotnie
czasami już jest tak przewrotnie
z niego to jest twarda sztuka
ale cóż, nie każdy każdego puka
Wellingi nie da się na drogę rozpusty sprowadzić
ten dzieciak to jednak godnie umie się prowadzić
WANK
wzruszając ramionami
więc zostawmy go w tej loży
nawet jeśli jest hoży
a sami pójdźmy w dobry melanż
wszakże czeka nas rewanż
może ostatnio Norge więcej lasek wyrwało
i mocniej se pobalowało
acz to my jesteśmy mo prawdziwymi królami
kierującymi się seksualnymi popędami
Freitag i Freund przytakują mu
we trójką wznoszą literatki w geście
tryumfu
w melanż!
Wellinga wciąż nie odrywa wzroku od
telefonu
***
odsłona druga
(Wellinga)
Wellinga siedzi
sam w loży, z wypiekami na twarzy prowadząc fejsbukową konwersację, w tle
przewijają się różni imprezowicze
WELLINGA
O Tinko, żebyś tylko wiedziała
żebyś ty to widziała
w jakiej sali rozpusty się znajduję
boże, kto mnie poratuje
wokół dzieją się różne hece
których nie umiem nawet opisać w grece
ktoś tu cielesnym przyjemnościom się oddaje
ktoś tu następnego zgubnego kielona podaje
ktoś rzyga, ktoś się rozbiera
i nauki jogi pobiera
jednakże to wszystko jest niczym
bo niby czym
wiesz, moje miejsce jest tylko przy tobie
i się z tą myślą chyba oswoję
nie chcę żadnych schadzek w klubach
nie to obiecywałem na mych czystości ślubach
nie chcę też wędrować wzrokiem do innych dziewcząt
które mizdrzą się do mnie jak zgraja zwierząt
moje serce już tylko do ciebie należy
ty nie oczekujesz, że pozbędę się swej odzieży
kochasz mą duszę, a nie ciało
i to mi się w tobie spodobało
wzdycha, wysyła wiadomość do Tinki,
odgania się od następnej już dziewczyny i poczyna pisać kolejny poemat do swej
lubej
************
dzień to niesamowity - dwadzieścia dwa lata temu na świat przyszedł nasz Wellinga, a dwieście sześćdziesiąt osiem lat temu mistrz i mentor Wellingi - Johann Wolfgang von Goethe!
oraz rok temu pojawiły się tutaj pierwsze rymy!
z tej okazji taka trochę przejściówka oraz nieco odświeżony szablon.
cóż, nic nie poradzę, że w rymach te moje Niemce takie zbereźne XDDD
🙈🙈🙈
kussi und bussi!
